What is impresive in Morocco, which maybe not a lot people know , is that the striking mosaics and the elaborate carved walls that you can found in many Ryads are not just a privilege of upper-class homes or hotels. These incredibly detailed artworks also cover the surfaces of the simple houses in which people have lived for millennia. In most of the houses you can visit in Morocco, which from the outside may seem humble and sometimes indifferent, but behind their large bulky doors locked with a latch, they hide beautiful and well preserved courtyards ornately decorated with tiles , and when they οpen up , providing to the passers-by small glimpses of shockingly artistic tile works . This ceramic tiles work , called zellij in Arabic, originally dates back to 711, with a huge surge in popularity in the 1400s, when the Moors of Al-Andalus, who once ruled the Iberian Peninsula, brought with them this magnificent pieces of art all over the region of Andalusia and finally, this style of making tiles pieces traveled further in the south , to Morocco, where cities like Fez and Meknes are now considered the top cities where you can see this art of zellij passed down through the centuries from generation to generation, and it often takes maalems (tile masters) decades to master the precise art form. Αυτό που είναι εντυπωσιακό στο Μαρόκο ,που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι , είναι ότι τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά και οι περίτεχνοι σκαλιστοί τοίχοι που βρίσκει κανείς σε πολλά Ριάντ δεν είναι προνόμιο μόνο των σπιτιών της ανώτερης τάξης ή των ξενοδοχείων . Αυτά τα απίστευτα λεπτομερή έργα τέχνης καλύπτουν επίσης και τις επιφάνειες των απλών σπιτιών στα οποία ζουν οι άνθρωποι εδώ και χιλιετίες. Στα περισσότερα σπίτια που κανείς συναντά στο Μαρόκο , τα
What is impresive in Morocco, which maybe not a lot people know , is that the striking mosaics and the elaborate carved walls that you can found in many Ryads are not just a privilege of upper-class homes or hotels. These incredibly detailed artworks also cover the surfaces of the simple houses in which people have lived for millennia. In most of the houses you can visit in Morocco, which from the outside may seem humble and sometimes indifferent, but behind their large bulky doors locked with a latch, they hide beautiful and well preserved courtyards ornately decorated with tiles , and when they οpen up , providing to the passers-by small glimpses of shockingly artistic tile works . This ceramic tiles work , called zellij in Arabic, originally dates back to 711, with a huge surge in popularity in the 1400s, when the Moors of Al-Andalus, who once ruled the Iberian Peninsula, brought with them this magnificent pieces of art all over the region of Andalusia and finally, this style of making tiles pieces traveled further in the south , to Morocco, where cities like Fez and Meknes are now considered the top cities where you can see this art of zellij passed down through the centuries from generation to generation, and it often takes maalems (tile masters) decades to master the precise art form.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό στο Μαρόκο ,που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι , είναι ότι τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά και οι περίτεχνοι σκαλιστοί τοίχοι που βρίσκει κανείς σε πολλά Ριάντ δεν είναι προνόμιο μόνο των σπιτιών της ανώτερης τάξης ή των ξενοδοχείων . Αυτά τα απίστευτα λεπτομερή έργα τέχνης καλύπτουν επίσης και τις επιφάνειες των απλών σπιτιών στα οποία ζουν οι άνθρωποι εδώ και χιλιετίες. Στα περισσότερα σπίτια που κανείς συναντά στο Μαρόκο , τα οποία εξωτερικά μπορούν να φαίνονται ταπεινά και καμιά φορά αδιάφορα , όμως πίσω από τις μεγάλες, ογκώδεις σιδερένιες ,ξύλινες πόρτες τους κλειδωμένες με σύρτη , κρύβουν στο εσωτερικό τους για τις μικρές κλεφτές ματιές των περαστικών, συγκλονιστικές εικόνες από τις καλά διατηρημένες αυλές τους στολισμένες περίτεχνα με πλακάκια. Τα κεραμικά αυτά πλακάκια , που ονομάζονται zellij στα αραβικά, και που η τέχνη τους χρονολογείται από το 711μχ , γίνονται πολύ δημοφιλή το 1400 μχ, όταν οι Μαυριτανοί του Αλ-Ανδαλου ( Μαυριτανοί που κυβερνούσαν παλιά την ιβηρική χερσόνησο ) έφεραν την υπέροχη αυτή τέχνη σε όλη την περιοχή της Ανδαλουσίας . Αργότερα , το στιλ αυτό ταξίδεψε πιο νότια , στο Μαρόκο, όπου σήμερα πόλεις όπως η Φεζ και η Μεκνές θεωρούνται ως οι κορυφαίες περιοχές που την τέχνη του zellij μεταβιβάστηκε από γενιά σε γενιά μέσα στους αιώνες , και χρειάστηκαν δεκάδες maalems ( μάστορες κατασκευής πλακακιών ) για να μπορέσει να διατηρηθεί αυθεντική αυτή η μορφή τέχνης.
There are three basic types of zellij:
Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι zellij:
Romi or Fayons zellij which is a simple European style tile,consisting of square and rectangular pieces that are often used to tile bathroom or kitchen walls and floors. It is made by machine and a cheap way to tile larger spaces on a budget.
Το Romi ή Fayons zellij, είναι ένα απλό ευρωπαϊκού στιλ πλακάκι , αποτελούμενο από τετράγωνα και ορθογώνια κομμάτια που χρησιμοποιούνται συχνά για να καλυφτούν οι τοίχοι και τα δάπεδα των μπάνιων ή της κουζίνας . Είναι φτιαγμένα από μηχάνημα και είναι ένας φθηνός τρόπος να πλακοστρωθούν μεγάλοι χώροι.
Bejmat zellij this tile is made up in various formations and have bright colors , to be placed on the floor or walls . This style may appear modest at first glance, but actualy they are completely handmade and each tile is cut and combined by hand. Bejmat tiles are the most resistant form of zellij tile that can be used for floors, they are rectangular and their dimensions are 14cm X 5cm and their thickness of 2cm, often leaving them without or a small varnish coating.
Το Bejmat zellij , είναι ένα πλακάκι που αποτελείται από μικρά τετράγωνα ή ορθογώνια κομμάτια που τοποθετούνται στο πάτωμα ή στους τοίχους σε διάφορους σχηματισμούς και έχουν έντονα χρώματα. Είναι εξολοκλήρου χειροποίητα και κάθε πλακάκι κόβεται και συναρμολογείτε με το χέρι. Τα πλακάκια Bejmat είναι η πιο ανθεκτική μορφή πλακιδίου zellij που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δάπεδα, είναι μακρόστενα και έχουν διατάσεις 14cm Χ 5cm και πάχος 2cm, τα αφήνουν συχνά χωρίς η με ελάχιστη επίστρωσή λούστρου.
Beldi zellij is the traditional style of zellij. Their intricate Moorish and Islamic designs create enchanting motifs. There are dozens of shapes used to make the individual tile and infinite possibilities for designing the final piece.This style can be incorporated into all elements of design, from pottery to flooring, fountains, pools, etc. In Marrakesh, Fessi type tiles are made from the traditional Kaolinite clay used to make zellij for centuries. But tiles in Morocco are not only meant to decorate but also have a practical convenience for the old buildings. Once walls have been tiled, they no longer need to be painted, tiles protect the house from moisture and and if a wall begins to crack it can be simply tiled over and no longer worried about!
Το Beldi zellij είναι το παραδοσιακό στυλ του zellij . Τα περίπλοκα μαυριτανικά και ισλαμικά σχέδια τους δημιουργούν μαγευτικά μοτίβα. Υπάρχουν δεκάδες σχήματα που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ενός μεμονωμένου πλακιδίου και υπάρχουν άπειρες δυνατότητες για το σχεδιασμό του τελικού κομματιού. Αυτό το στυλ διακόσμησης το συναντάμε σχεδόν παντού , σε κεραμικά αντικείμενα , σε δάπεδα, σιντριβάνια, πισίνες, κλπ. Στο Μαρακές κατασκευάζονται πλακάκια τύπου Fessi από τον παραδοσιακό πηλό Kaolinite που χρησιμοποιείται για να κατασκευαστεί το zellij τώρα και αιώνες. Τα πλακάκια όμως στο Μαρόκο δεν έχουν μόνο σκοπό να διακοσμήσουν αλλά έχουν και μια πρακτική χρήση για τα παλιά κτίρια . Μόλις πλακοστρώνονται οι τοίχοι, δεν χρειάζεται να βαφτούν πια, προστατεύουν το σπίτι από την υγρασία και αν ένας τοίχος αρχίσει να φθείρεται μπορεί εύκολα να πλακοστρωθεί.
The contemporary zellij is still made in the same traditional way. Today ,small squares are the most common form , but zellij can be cut to any desired shape. The natural clay is mixed with water and shaped by hand into molds. After that, they are dried in the sun before being placed in a kiln . Olive pits are often used for the fire, as wood is rare in the Fez region where the best clay is found. Clay for zellij tiles should not contain iron or lime, as these could damage the tile.After firing, a shiny, coloured enamel glaze can be applied by hand to the font of the tiles. The classic handmade zellij tiles have a size of 10 X 10 cm and a thickness of 1.1 cm.
Τα σύγχρονα zellij εξακολουθούν και σήμερα να κατασκευάζονται με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο. Τα μικρά τετράγωνα είναι σήμερα η πιο διαδεδομένη μορφή, αλλά το zellij μπορεί να κοπεί σε οποιοδήποτε επιθυμητό σχήμα. Ο φυσικός πηλός αναμιγνύεται με νερό και διαμορφώνεται με το χέρι σε καλούπια . Στη συνέχεια τα στεγνώνουν στον ήλιο προτού μπουν σε κλίβανο. Για την φωτιά χρησιμοποιούνται κυρίως ο πυρήνας της ελιάς και το πριονίδι καθώς το ξύλο είναι σπάνιο στην περιοχή της Φεζ όπου και βρίσκεται ο καλύτερος πηλός. Ο πηλός για τα πλακίδια zellige δεν πρέπει να περιέχει σίδηρο ή ασβέστη, καθώς αυτά τα στοιχεία θα μπορούσαν να καταστρέψουν το πλακίδιο. Μετά το ψήσιμο και το γυάλισμα, τα περνούν με το χέρι με χρωματιστό λούστρο σμάλτου. Τα κλασικά χειροποίητα πλακάκια zellij έχουν μέγεθος 10 Χ 10 εκατοστά και πάχος 1,1 εκατοστά.
Morocco's vibrant culture is deeply intertwined with music and dance, reflecting a rich tapestry of influences from Berber, Arabic, African, European, and Jewish traditions. From ancient rituals to celebratory occasions like weddings, the country pulsates with diverse rhythms and graceful movements. Ghiaytas Dance Ghiaytas, a traditional dance of the Haha Berber tribes in the Atlas Mountains, serves as a prelude to battle, showcasing the courage of young warriors. Rifles balanced on their heads, dancers perform intricate spins and pretend to engage in combat, accompanied by the rhythmic beat of reed flutes and percussion. This ancient tradition, marked by its solemnity and martial spirit, continues to be revered as a cultural heritage. Ouais Dance Ouais, danced predominantly at weddings, exhibits graceful and fluid movements reminiscent of ballet. Women adorned in vibrant attire sway to the enchanting melodies of one-stringed fiddles and small mandolins, accompanied by rhythmic beats from cast iron percussion. The dance, characterized by its elegance and precision, offers a captivating spectacle that celebrates joy and festivity. Ahidous Dance Ahidous, a cherished dance of the Middle Atlas Berbers, brings together men and women in a circular formation. With alternating shoulder-to-shoulder positions, dancers combine lyrical songs with rhythmic clapping and tambourine beats. Adorned in traditional attire, including vibrant cloaks and jewelry, participants create a visually stunning performance that reflects the region's cultural heritage. Houara Dance Originating from the Agadir region, the Houara dance is a dynamic display of strength and vitality. Men and women engage in spirited movements, characterized by intricate steps and intense energy. With solo performances interspersed within the group dance, participants captivate audiences with their passionate expression and skillful coordination. Taskiwin Dance Taskiwin, a martial dance recognized by UNESCO, hails from the High Atlas Mountains. Dancers wield ornate horns known as Tiskt while moving to the rhythms
Morocco’s vibrant culture is deeply intertwined with music and dance, reflecting a rich tapestry of influences from Berber, Arabic, African, European, and Jewish traditions. From ancient rituals to celebratory occasions like weddings, the country pulsates with diverse rhythms and graceful movements.
Ghiaytas Dance
Ghiaytas, a traditional dance of the Haha Berber tribes in the Atlas Mountains, serves as a prelude to battle, showcasing the courage of young warriors. Rifles balanced on their heads, dancers perform intricate spins and pretend to engage in combat, accompanied by the rhythmic beat of reed flutes and percussion. This ancient tradition, marked by its solemnity and martial spirit, continues to be revered as a cultural heritage.
Ouais Dance
Ouais, danced predominantly at weddings, exhibits graceful and fluid movements reminiscent of ballet. Women adorned in vibrant attire sway to the enchanting melodies of one-stringed fiddles and small mandolins, accompanied by rhythmic beats from cast iron percussion. The dance, characterized by its elegance and precision, offers a captivating spectacle that celebrates joy and festivity.
Ahidous Dance
Ahidous, a cherished dance of the Middle Atlas Berbers, brings together men and women in a circular formation. With alternating shoulder-to-shoulder positions, dancers combine lyrical songs with rhythmic clapping and tambourine beats. Adorned in traditional attire, including vibrant cloaks and jewelry, participants create a visually stunning performance that reflects the region’s cultural heritage.
Houara Dance
Originating from the Agadir region, the Houara dance is a dynamic display of strength and vitality. Men and women engage in spirited movements, characterized by intricate steps and intense energy. With solo performances interspersed within the group dance, participants captivate audiences with their passionate expression and skillful coordination.
Taskiwin Dance
Taskiwin, a martial dance recognized by UNESCO, hails from the High Atlas Mountains. Dancers wield ornate horns known as Tiskt while moving to the rhythms of flutes and tambourines. This ancient tradition, endangered by modernization, serves as a testament to Morocco’s cultural heritage and the resilience of its traditional arts.
Marrakesh For those who looking to escape from the usual European Christmas style, and replace the turkey with a tagine , well ,then your compass shows ''destination Morocco'' for an unforgettable festive trip. A short direct flight from most European countries will bring you here, where temperatures reach 20 degrees . Doubtless , Morocco is an easy getaway from the cloudy skies of the north, the wet roads and the inevitable frenzy of consumerism in European cities during Christmas time .And if you have some last Christmas shopping to do ...no problem !!! Spend your afternoon in a wonderful wandering in the labyrinth of Marrakesh's souks and discover all kinds of treasures by buying wonderful gifts for your loved ones, such as Moroccan Babouche slippers embroidered with beads, ornate glass lanterns, beautiful kaftars , multicolored handmade ceramics and straw or leather bags. Spend your festive evenings idyllic, enjoying a wonderful dinner with a bubbling tagine and crispy pastillas on a rooftop terrace of a Riad or restaurant under a deep blue starry sky. chill in Ourika valley For Christmas day what would you say about an escape to the beautiful Atlas mountains ??? Just a two-hour drive from Marrakesh, you can enjoy a few nights in one of the luxurious Kasbahs in the Ourika Valley and indulge the tranquility the peace and the silence of these remote Moroccan mountain hideouts. Temperatures drop here as you climb higher in the mountains, but we can plan some alternatives proposals for you to spend your time after the Christmas party, such as a huddle around a fire listening to some locals playing music with a hot glass of mint tea. (or maybe something a little bit stronger). We can also organize a getaway in the nature by taking a walk, as the mountains
Marrakesh
For those who looking to escape from the usual European Christmas style, and replace the turkey with a tagine , well ,then your compass shows ”destination Morocco” for an unforgettable festive trip. A short direct flight from most European countries will bring you here, where temperatures reach 20 degrees . Doubtless , Morocco is an easy getaway from the cloudy skies of the north, the wet roads and the inevitable frenzy of consumerism in European cities during Christmas time .And if you have some last Christmas shopping to do …no problem !!! Spend your afternoon in a wonderful wandering in the labyrinth of Marrakesh’s souks and discover all kinds of treasures by buying wonderful gifts for your loved ones, such as Moroccan Babouche slippers embroidered with beads, ornate glass lanterns, beautiful kaftars , multicolored handmade ceramics and straw or leather bags. Spend your festive evenings idyllic, enjoying a wonderful dinner with a bubbling tagine and crispy pastillas on a rooftop terrace of a Riad or restaurant under a deep blue starry sky.
chill in Ourika valley
For Christmas day what would you say about an escape to the beautiful Atlas mountains ??? Just a two-hour drive from Marrakesh, you can enjoy a few nights in one of the luxurious Kasbahs in the Ourika Valley and indulge the tranquility the peace and the silence of these remote Moroccan mountain hideouts. Temperatures drop here as you climb higher in the mountains, but we can plan some alternatives proposals for you to spend your time after the Christmas party, such as a huddle around a fire listening to some locals playing music with a hot glass of mint tea. (or maybe something a little bit stronger). We can also organize a getaway in the nature by taking a walk, as the mountains in the area offer some beautiful hiking trails through pine and cedar forests, under a clear, cloudless sky.For those who still really want to get away from all above , perhaps a more remote destination will be the best choice , which will give you the opportunity to live a private luxury camp experience in the moroccan desert. This destination is located in the dunes of the desert of southern Morocco under a clear, starry sky. Whether you are traveling as a couple, family or with friends, you will enjoy an unique stay in a luxury camp that will include meals, fun and many surprises !!!!
Atlas mountainsnight in the desert under the stars luxury camp moroccan desert Desert luxury camp
Ναί! Χάρισέ μου αυτό το Πνεύμα των Χριστουγεννων !
Για όσους θέλουν να δραπετεύσουν από τα συνηθισμένα ευρωπαϊκού στυλ Χριστούγεννα, και να αντικαταστήσουν την γαλοπούλα με ένα ταντζιν τότε η πυξίδα σας δείχνει προορισμό το Μαρόκο για ένα αξέχαστο εορταστικό ταξίδι. Μια σύντομη απευθείας πτήση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες θα σας φέρει εδω όπου οι θερμοκρασίες φτάνουν τους 20 βαθμούς κελσίου.Το Μαρόκο τελικά είναι μια εύκολη απόδραση από τους συννεφιασμένους ουρανούς του βορά , τους υγρούς δρόμους και τη αναπόφευκτη φρενίτιδα του καταναλωτισμού των ευρωπαϊκών πόλεων κατά την περίοδο των Χριστουγέννων Και αν έχετε κάποια τελευταία χριστουγεννιάτικα ψώνια για να κάνετε κανένα πρόβλημα!!! περάστε το απόγευμά σας σε μια υπέροχη περιπλάνηση στο λαβύρινθο των παζαριών του Μαρακές και ανακαλύψετε κάθε είδους θησαυρούς αγοράζοντας υπέροχα δώρα για τα αγαπημένα σας πρόσωπα, όπως μαροκινές παντόφλες Babouche κεντημένες με χάντρες ,περίτεχνα γυάλινα φανάρια, όμορφα καφτάνια, πολύχρωμα χειροποίητα κεραμικά και ψάθινες ή δερμάτινες τσάντες. Περάστε τις εορταστικές βραδιές σας ειδυλλιακά , απολαμβάνοντας ένα υπέροχο δείπνο με ένα ταντζιν μπροστά σας να κοχλάζει και τραγανές παστίλιες σε μια βεράντα στον τελευταίο όροφο κάποιου Ριάντ η εστιατόριου κάτω από ένα βαθύ μπλε γεμάτο αστέρια ουρανό .
camel treck Sahara desertourika valley
Για την μέρα των Χριστουγέννων τι θα λεγάτε για μια απόδραση στα όμορφα βουνά του Άτλαντα??? μόλις δύο ώρες με το αυτοκίνητο από την κίνηση του Μαρακές , απολαύστεμερικές νύχτες σε ένα από τα πολυτελή Kasbahs της κοιλάδας Ourika και αφεθείτε στην ηρεμία και τη μοναξιά αυτών των απομακρυσμένων ορεινών κρησφύγετων του Μαρόκου. Εδώ οι θερμοκρασίες πέφτουν καθώς ανεβαίνετε ψηλότερα στα βουνά, αλλά μπορούμε να σχεδιάσουμε για σας κάποιες εναλλακτικές προτάσεις για να περάσετε ευχάριστα τον χρόνο σας μετά το χριστουγεννιάτικο γλέντι , όπως μια μάζωξη γύρω από μια φωτιά ακούγοντας κάποιους ντόπιους να παίζουν μουσική με ένα ζεστό ποτήρι τσάι μέντας (ή ίσως κάτι λίγο πιο δυνατό). Επίσης μπορούμε να οργανώσουμε μια απόδραση στην φύση κάνοντας μια βόλτα ,καθώς τα βουνά στην περιοχή προσφέρουν μερικές όμορφες διαδρομές πεζοπορίας μέσα από δάση πεύκων και κέδρων , κάτω από έναν καθαρό, χωρίς σύννεφα ουρανό.Για όσους πάλι θέλουν πραγματικά να ξεφύγουν απ’ όλα τα προηγούμενα , ίσως ένας πιο απομακρυσμένος προορισμός ,που θα σας δώσει την ευκαιρία να ζήσετε μια ιδιωτική πολυτελή εμπειρία κατασκηνώνοντας στην έρημο είναι μια καλή επιλογή. Αυτός ο προορισμός βρίσκεται στους αμμόλοφους της ερήμου του Νότιου Μαρόκου κάτω από ένα καθαρό, έναστρο ουρανό. Είτε ταξιδεύετε ως ζευγάρι, οικογένεια ή με παρέα φίλων, θα απολαύσετε μια μοναδική διαμονή σε πολυτελές καμπ που θα περιλαμβάνει γεύματα ,διασκέδαση και πολλές εκπλήξεις!!!!
Tetouan At first glance, it seems that the northwestern side of Morocco has everything a traveler might want. On one side are the vast expanses of an almost deserted coastline bathed by both Atlantic and Mediterranean waters, and on the other is the wild and inaccessible Rif Mountains that define the natural boundary between Europe and Africa, this part of the country is home to a number of ancient Medinas within the city walls, some of which remain less touristy and which are sought to be explored. As idyllic as it sounds, in fact this area was often the " ugly duckling" of the country and, especially in the last half of the twentieth century, it was literally ignored by both the king and the state. The reasons for this contemptuous attitude of the authorities were historical and had two aspects - on the one hand the sinful reputation of Tangier for the bad influence of European culture and on the other the two attempts to assassinate King Hassan II (father of today King of Morocco) that were widely believed to have originated largely from the illegal environment of the Rif Mountains. However, all this is now a thing of the past. As a young prince, King Mohammed VI enjoyed many of his summer vacations here, jet skiing and hiking, and after his father died in 1999, he tried to "open the eyes" of the country (and foreign investors) to the obvious attractive charm of northwest coasts, in their natural beauty, and their close proximity to Europe. And this progress is nowhere more visible than it is in Tangier. From its infamous past as a center of international espionage, a haven for marginalized Europeans and dodgy banks, the city has discovered its other face in the last decade, that of
Tetouan
At first glance, it seems that the northwestern side of Morocco has everything a traveler might want. On one side are the vast expanses of an almost deserted coastline bathed by both Atlantic and Mediterranean waters, and on the other is the wild and inaccessible Rif Mountains that define the natural boundary between Europe and Africa, this part of the country is home to a number of ancient Medinas within the city walls, some of which remain less touristy and which are sought to be explored. As idyllic as it sounds, in fact this area was often the ” ugly duckling” of the country and, especially in the last half of the twentieth century, it was literally ignored by both the king and the state. The reasons for this contemptuous attitude of the authorities were historical and had two aspects – on the one hand the sinful reputation of Tangier for the bad influence of European culture and on the other the two attempts to assassinate King Hassan II (father of today King of Morocco) that were widely believed to have originated largely from the illegal environment of the Rif Mountains. However, all this is now a thing of the past. As a young prince, King Mohammed VI enjoyed many of his summer vacations here, jet skiing and hiking, and after his father died in 1999, he tried to “open the eyes” of the country (and foreign investors) to the obvious attractive charm of northwest coasts, in their natural beauty, and their close proximity to Europe. And this progress is nowhere more visible than it is in Tangier. From its infamous past as a center of international espionage, a haven for marginalized Europeans and dodgy banks, the city has discovered its other face in the last decade, that of the vibrant, accessible, modern Mediterranean seaside resort. South of Tangier along the Atlantic coast are the seaside resorts of Asilah and Larache, both of which offer beautiful, endless lacy beaches, and well-preserved whitewashed Medinas. Asilah is a relaxed, low-key city known for its International Art Festival, while Larache is just as attractive, built near the Carthaginian-Roman archeological site of Lixus. its windy beach in the Atlantic and the crowds of birds found here.
LaracheLixusMoulay Bousselham
Ceuta (Spanish) Sebta (Arabic) is a Spanish city very important to the Spanish as it is located on Moroccan mainland . For years, Morocco has been claiming the obvious, that the city should belong to Morocco and has repeatedly pressured the Spanish state to return, but however this has largely fallen on deaf ears.
Ceuta
In the shadow of the Rif Mountains, the city of Tetouan boasts of its Andalusian-Moroccan heritage, its authentic, fascinating Medina, while its nearby beaches are popular with both locals and foreign visitors. South of Tetouan is the mountain town of Chefchaouen – a small and pleasant town with perhaps the most photographed Medina of all the others I mentioned. Northern Morocco has a very strange colonial history, divided into three separate zones. Tetouan was the administrative capital of the Spanish zone while the French zone started from Souk el Arba du Rharb, the edge of rich agricultural plains sprawling southward . From the other hand Tangier experienced International Rule under a group of foreign legations Finally, it is worth noting that although French is the official second language (after Arabic) throughout Morocco, older people in much of the north-western regions speak equally fluent Spanish, which if one visits these areas knows the basics one can prove useful.
TangierTangier
Ταξιδεύοντας στο βόρειο Μαρόκο.
AsilahChefchaouen
Με μια πρώτη ματιά, φαίνεται ότι η βορειοδυτική πλευρά του Μαρόκου να έχει ό, τι θα μπορούσε να θέλει ένας ταξιδιώτης. Από τη μία πλευρά οι απέραντες εκτάσεις μιας σχεδόν ερημικής ακτογραμμής που βρέχεται τόσο από τα νερά του Ατλαντικού όσο και από τη Μεσόγειο και από την άλλη βρίσκεται η άγρια και δύσβατη οροσειρά των Rif που καθορίζει το φυσικό όριο μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής, αυτό το μέρος της χώρας φιλοξενεί μια σειρά από αρχαίες Μεδίνες μέσα στα τείχη των πόλεων που μερικές από αυτές παραμένουν λιγότερο τουριστικές και που ζητούν να εξερευνηθούν. Όσο ειδυλλιακό και αν ακούγεται, στην πραγματικότητα η περιοχή αυτή ήταν συχνά το «ασχημόπαπο» της χώρας και, ειδικά στο τελευταίο μισό του εικοστού αιώνα, στην κυριολεξία αγνοήθηκε τόσο από τον βασιλιά όσο και από το κράτος. Οι λόγοι για αυτήν την περιφρονητική στάση των αρχών ήταν ιστορικοί και είχαν δυο πτυχές – από την μια η αμαρτωλή φήμη της Ταγγέρης για τη κακή επιρροή που είχε η Ευρωπαϊκή κουλτούρα και από την άλλη οι δύο απόπειρες δολοφονίας του βασιλιά Χασάν Β ‘ ( πατέρας του σημερινού βασιλιά του Μαρόκου ) που πιστεύεται από τους περισσότερους ότι προήλθε σε μεγάλο βαθμό από το παράνομο περιβάλλον των βουνών Rif. Ωστόσο, όλα αυτά τώρα ανήκουν στο παρελθόν. Ως νεαρός πρίγκιπας, ο Βασιλιάς Μωάμεθ VI απολάμβανε πολλές από τις καλοκαιρινές του διακοπές εδώ, κάνοντας τζετ σκι και πεζοπορίες και μετά το θάνατο του πατέρα του το 1999, προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της χώρας (και των ξένων επενδυτών) στην προφανή ελκυστική γοητεία των βορειοδυτικών ακτών , στη φυσική τους ομορφιά, και το πόσο κοντά αυτές βρισκόταν στην Ευρώπη. Και αυτή η πρόοδος δεν είναι πουθενά πιο ορατή όσο είναι στην Ταγγέρη. Από το κακόφημο παρελθόν της ως κέντρο της διεθνούς κατασκοπείας ,καταφυγίου των περιθωριακών Ευρωπαίων και των υπόπτων τραπεζών , η πόλη ανακάλυψε το άλλο πρόσωπο της την τελευταία δεκαετία , εκείνο του ζωντανού, προσιτού, σύγχρονου παραθαλάσσιου θέρετρου της Μεσογείου. Νότια της Ταγγέρης κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού βρίσκονται τα παραθαλάσσια θέρετρα της Asilah και της Larache, που και τα δύο προσφέρουν υπέροχες, ατελείωτες δαντελωτές παραλίες ,και καλοδιατηρημένες ασβεστωμένες Μεδίνες . Η Asilah είναι μια χαλαρή και χαμηλών τόνων πόλη, γνωστή για το Φεστιβάλ Διεθνών Τεχνών, ενώ η Larache εξίσου ελκυστική κτισμένη κοντά στον Καρχηδονιακό- Ρωμαϊκό αρχαιολογικό χώρο του Lixus.. Εμφανώς ένα πιο διακριτικό μαροκινό θέρετρο είναι το Moulay Bousselham, νότια της Larache, με την ανεμοδαρμένη παραλία του στον Ατλαντικό και τα πλήθη πουλιών που βρίσκονται εδώ . Η Ceuta (ισπανικα ) η Sebta (αραβικα ) είναι μια ισπανική πόλη πολύ σημαντική για τους ισπανούς καθότι βρίσκεται επί μαροκινού εδάφους. Το Μαρόκο εδώ και χρόνια διεκδικεί τα αυτονόητα ,ότι η πόλη δηλαδή θα πρέπει να ανήκει στο Μαρόκο και έχει πιέσει το ισπανικό κράτος επανειλημμένως για την επιστροφή του, ωστόσο αυτό το αίτημα είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω .Στη σκιά των βουνών Rif, βρίσκεται η πόλη Tetouan καμαρώνει για την Ανδαλουσιανή-Μαροκινή κληρονομιά της , την αυθεντική , συναρπαστική Μεδίνα της, ενώ οι κοντινές παραλίες της είναι δημοφιλείς τόσο στους ντόπιους όσο και στους ξένους επισκέπτες. Νότια της Tetouan βρίσκεται η ορεινή πόλη της Chefchaouen – μια μικρή και ευχάριστη πόλη με ίσως την πιο φωτογραφημένη Medina από όλα τα υπόλοιπα που ανέφερα . Το Βόρειο Μαρόκο έχει μια ιδιαίτερα περίεργη αποικιακή ιστορία, χωρισμένη σε τρεις ξεχωριστές ζώνες. Η Tetouan ήταν η διοικητική πρωτεύουσα της ισπανικής ζώνης ενώ η γαλλική ζώνη ξεκινούσε από το Souk el Arba du Rharb, στην άκρη των πλούσιων αγροτικών πεδιάδων που εκτείνονται προς τα νότια. Η Ταγγέρη τώρα βίωσε το διεθνές κράτος δικαίου κάτω από μια σειρά ξένων αντιπροσωπιών .Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι παρόλο που τα γαλλικά είναι η επίσημη δεύτερη γλώσσα (μετά τα αραβικά) σε όλο το Μαρόκο, οι ηλικιωμένοι σε μεγάλο μέρος των βορειοδυτικών περιοχών μιλούν εξίσου άπταιστα ισπανικά , που αν κάποιος που επισκέπτεται αυτές τις περιοχές γνωρίζει τα βασικά μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο.
Al-Qarawiyyin Library : the reading room It was founded in 859 AD. by Fatima al-Fihri, the daughter of a wealthy merchant, educated herself , devoted her significant legacy to building and founding a mosque and a school in her community in the city of Fez, now known as Qarawiyyin University, the oldest graduate institution in the world. The Al-Qarawiyyin Library has been in operation since the 10th century and is believed to be the oldest library in the world. After years of neglect, the library is being renovated as part of a program of regeneration and restoring of the Medina, the historic pedestrianized district of Fez, built in the late 8th and early 9th century. In honor of its founder, the woman responsible for the restoration of the library is a woman of Moroccan descent from Canada, the architect Aziza Chaouni. Inside the library there are decorated wood-carved frames and arches, colorful ceramic tiles on the floors and elegant Arabic calligraphy engraved on its walls. The high ceilings in the reading room are decorated with golden chandeliers. A plank of wood that is said to Fatima al-Fihri's diploma, founder of Al-Qarawiyyin. Al-Qarawiyyin university decorated wood-carved frames and arches "There was a need for an extensive restoration to preserve the building and the manuscripts," said Abdullah al-Henda, a member of the restoration team that has worked since 2012. "There were problems with sewage leaks, alterations and cracks in the walls in different parts of the library. » The library is full of extremely rare and some unique books and manuscripts and there are more than 4,000 of them , including a 9th century Koran written on camel's skin with a kind of beautiful calligraphy called Kufic , as well as the first known Islamic Hadith and an original manuscript of Mukkadimah,
Al-Qarawiyyin Library : the reading room
It was founded in 859 AD. by Fatima al-Fihri, the daughter of a wealthy merchant, educated herself , devoted her significant legacy to building and founding a mosque and a school in her community in the city of Fez, now known as Qarawiyyin University, the oldest graduate institution in the world. The Al-Qarawiyyin Library has been in operation since the 10th century and is believed to be the oldest library in the world. After years of neglect, the library is being renovated as part of a program of regeneration and restoring of the Medina, the historic pedestrianized district of Fez, built in the late 8th and early 9th century. In honor of its founder, the woman responsible for the restoration of the library is a woman of Moroccan descent from Canada, the architect Aziza Chaouni. Inside the library there are decorated wood-carved frames and arches, colorful ceramic tiles on the floors and elegant Arabic calligraphy engraved on its walls. The high ceilings in the reading room are decorated with golden chandeliers.
A plank of wood that is said to Fatima al-Fihri’s diploma, founder of Al-Qarawiyyin.Al-Qarawiyyin universitydecorated wood-carved frames and arches
“There was a need for an extensive restoration to preserve the building and the manuscripts,” said Abdullah al-Henda, a member of the restoration team that has worked since 2012. “There were problems with sewage leaks, alterations and cracks in the walls in different parts of the library. »
The library is full of extremely rare and some unique books and manuscripts and there are more than 4,000 of them , including a 9th century Koran written on camel’s skin with a kind of beautiful calligraphy called Kufic , as well as the first known Islamic Hadith and an original manuscript of Mukkadimah, a world history written in 1377 by the philosopher Ibn Khaldun , which many scholars consider the first exploration of the fields we know today as sociology, historiography, demography and other social sciences. It is especially important that today we have a book written by his hand, as after graduating from Qarawiyyin University he began his career as a calligrapher at the Chancellery of Tunis. Shortly afterwards ,when he moved to Fez , he worked on writing the royal proclamations for the Sultan.
Quaraouiyine Oldest known and documented MD degree delivered in the worldAn original manuscript by Ibn Rochd on Maliki jurisprudence written in Andalusian style calligraphy at the al-Qarawiyyin mosque9th century Quran written on leather with Kufic calligraphy at Al-Qarawiyyin library.
“When you read a book, you travel in history. When you see a manuscript that is almost ten or more centuries old, you are traveling through time. Like I said, the library brings you closer to the “spiritual” for these and other reasons. Since I arrived at Al Qarawiyyin Library, it has never crossed my mind to leave it,” said Deputy Curator Abou Bakr Jaouane.
A librarian at al-Qarawiyyin in 1931Bougchouf, curator of the Qarawiyyin library, opens the first page of an original version of Ibn Khaldun’s most famous work, Muqadimmah, dating back to the 14th century at the Al-Qarawiyyin mosque
These priceless texts also needed maintenance. Some had been damaged by the damp and the decay that ravaged the building itself. After the completion of the restoration of the building with new gutters, solar panels and air conditioning, the manuscripts finally acquired a space suitable for their maintenance. A space that, in addition to being air-conditioned with adjusted temperature and humidity settings, also has a state-of-the-art security system. The renovated library also has a new laboratory for the restoration and preservation of its historical manuscripts. For a long time, only curator Abdelfattah Bougchouf had access to the rare manuscripts that kept in a safe place.. With the help of experts from the Institute of Computational Linguistics in Italy, that changed soon. More than 4,000 manuscripts had been digitized in the new workshop. This made them widely accessible, to students and researchers all over the world. . By October 2016 about 20% of the manuscripts had been digitized. The whole process of scanning helped also to highlight any holes and areas that were not necessarily evident to the naked eye.
A manuscript under restoration.
Η παλαιότερη βιβλιοθήκη στον κόσμο που ανακαινίστηκε, και ψηφιοποιήθηκε και άνοιξε στο κοινό τον Μάιο του 2017 στη πόλη της Φέζ.
Ιδρύθηκε το 859 μ.Χ. από την Fatima al-Fihri, κόρη ενός πλούσιου εμπόρου , μορφωμένη η ίδια αφιέρωσε τη σημαντική κληρονομιά της στη δημιουργία ενός τζαμιού και σχολείου στην κοινότητά της στη πόλη της Φέζ , το γνωστό σήμερα και ως Πανεπιστήμιο Qarawiyyin , που είναι το παλαιότερο ίδρυμα που χορηγεί πτυχίο στον κόσμο. Η βιβλιοθήκη Al-Qarawiyyin λειτουργεί από τον 10ο αιώνα και πιστεύεται ότι είναι η παλαιότερη βιβλιοθήκη στον κόσμο. Μετά από χρόνια παραμέλησης, η βιβλιοθήκη ανακαινίζεται ως μέρος ενός προγράμματος για την ανανέωσης και αποκατάσταση της Μεδίνας , την πεζοδρομημένη ιστορική συνοικία της Φέζ που χτίστηκε στα τέλη του 8ου με αρχές του 9ου αιώνα. Σε φόρο τιμής στον ιδρυτή της, η υπεύθυνη για την αποκατάσταση της βιβλιοθήκης είναι μια γυναίκα, Μαροκινής καταγωγής από τον Καναδά η αρχιτέκτονας Aziza Chaouni. Μέσα στη βιβλιοθήκη υπάρχουν διακοσμημένα ξυλόγλυπτα κουφώματα και καμάρες, πολύχρωμα κεραμικά πλακάκια στα δάπεδα και η κομψή αραβική καλλιγραφία χαραγμένη στους τοίχους της. Τα ψηλά ταβάνια στην αίθουσα ανάγνωσης είναι διακοσμημένα με χρυσούς πολυελαίους. «Υπήρχε η ανάγκη μιας εκτεταμένης αποκατάστασης για να διατηρηθεί το κτίριο και τα χειρόγραφα», δήλωσε ο Abdullah al-Henda, μέλος της ομάδας αποκατάστασης που εργάστηκε από το 2012 για αυτό τον σκοπό . «Υπήρχαν προβλήματα διαρροών λυμάτων , αλλοιώσεις και ρωγμές στους τοίχους σε διαφορετικά μέρη της βιβλιοθήκης. »Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με εξαιρετικά σπάνια και μερικά μοναδικά, συγγράμματα και βιβλία . Υπάρχουν περισσότερα από 4.000 χειρόγραφα , συμπεριλαμβανομένου ενός Κορανίου του 9ου αιώνα γραμμένο πάνω σε δέρμα καμήλας με ένα είδος όμορφης γραφής την Kufic καθώς και τα πρώτα γνωστά ισλαμικά Χαντίθ και ένα πρωτότυπο χειρόγραφο του Mukkadimah, μια παγκόσμια ιστορία που γράφτηκε το 1377 από τον φιλόσοφο Ibn Khaldun, το οποίο πολλοί μελετητές θεωρούν την πρώτη εξερεύνηση των τομέων που γνωρίζουμε σήμερα ως κοινωνιολογία, ιστοριογραφία, δημογραφία και άλλες κοινωνικές επιστήμες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό που σήμερα έχουμε ένα βιβλίο γραμμένο από το χέρι του, καθότι μετά την αποφοίτηση του από το πανεπιστήμιο Qarawiyyin ξεκίνησε την καριέρα του ως καλλιγράφος στην Καγκελαρία της Τύνιδας. Όταν μετακόμισε στη Φέζ λίγο μετά, δούλεψε γράφοντας τις βασιλικές διακηρύξεις για τον Σουλτάνο.«Όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, ταξιδεύετε στην ιστορία. Όταν βλέπετε ένα χειρόγραφο που είναι σχεδόν δέκα ή περισσότερων αιώνων ,ταξιδεύετε στο χρόνο. Όπως είπα, η βιβλιοθήκη σας φέρνει κοντά με το ‘’πνευματικό’’ για αυτούς και για άλλους λόγους. Από τότε που έφτασα στη βιβλιοθήκη του Al Qarawiyyin, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να την εγκαταλείψω », δήλωσε ο αναπληρωτής επιμελητής Abou Bakr Jaouane.Αυτά τα ανεκτίμητα κείμενα χρειάστηκαν επίσης συντήρηση . Μερικά είχαν υποστεί ζημιές από την υγρασία και την φθορά που ταλαιπωρούσε το ίδιο το κτίριο. Μετά την ολοκλήρωση αποκατάστασης του κτίσματος με νέες υδρορροές, ηλιακούς συλλέκτες και κλιματισμό, τα χειρόγραφα απέκτησαν τελικά ένα χώρο κατάλληλο για τη συντήρησή τους. Ένας χώρος που εκτός ότι είναι κλιματιζόμενος με προσαρμοσμένες ρυθμίσεις θερμοκρασίας και υγρασίας, έχει και ένα υπερσύγχρονο σύστημα ασφαλείας. Η ανακαινισμένη βιβλιοθήκη διαθέτει επίσης ένα νέο εργαστήριο για τη αποκατάσταση και τη συντήρηση των ιστορικών χειρογράφων της. Για αρκετό καιρό , μόνο ο επιμελητής Abdelfattah Bougchouf είχε πρόσβαση στα σπάνια χειρόγραφα που φυλασσόταν σε ασφαλή χώρο . Με τη βοήθεια ειδικών από το Ινστιτούτο Υπολογιστικής Γλωσσολογίας στην Ιταλία, αυτό άλλαξε σύντομα. Περισσότερα από 4.000 χειρόγραφα ψηφιοποιήθηκαν στο νέο εργαστήριο. Αυτό τα κατέστησε ευρέως διαθέσιμα σε σπουδαστές και ερευνητές σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2016 περίπου το 20% αυτών των χειρόγραφων είχαν ψηφιοποιηθεί . Η δε διαδικασία σάρωσης βοήθησε να επισημανθούν επίσης τυχόν μικρές τρύπες και περιοχές που χρειάζονταν συντήρηση που δεν ήταν απαραίτητα εμφανείς με γυμνό μάτι.
fez Morocco lies in the extreme northwest of the African continent. It has a coastline along the Atlantic Ocean and the Mediterranean Sea. The region that is now Morocco has been inhabited since ancient times, and over the centuries many different ethnic and cultural groups have settled in the area, the largest groups being the Arabs who occupied the urban centres, and the Berbers who live throughout the country. In general, Moroccan embroidery can consequently be divided into two main types, namely, the urban embroidery from cities such as Azemmour, Chefchaouen, Essaouira, Fes, Meknes, Rabat, Salé and Tetouan, and the embroidery of the Berber population. Rabat Many of the urban embroideries stopped being made in the late nineteenth and early twentieth centuries. Since then, one style of urban embroidery, namely that from Fes, can be found in most parts of the country. Some people (both inside and outside of the country) regard this style as typically ‘Moroccan’, while others see subtle variations in style of designs and colour combinations of Fes work as being characteristic for particular groups or regions. Chefchaouen fount: https://trc-leiden.nl/.../pre-modern.../moroccan-embroidery To Μαροκινό κέντημα Στο Μαρόκο, το κέντημα θεωρείται ως μια αστική οικοτεχνία που συνήθως γίνεται από τους κατοίκους της πόλης σε αντίθεση με τα υφαντά στον αργαλειό που είναι μια οικοτεχνία των αγροτικών περιοχών της Χώρας . Την συναντάμε κυρίως στο βόρειο τμήμα του Μαρόκ όπου η επιρροή από άλλους πολιτισμούς έχει μακρά και μεγάλη ιστορία . Το μαροκινό κέντημα έχει επτά αναγνωρισμένα στυλ που πήραν τα ονόματα τους από τις πόλεις όπου εξελίχθηκαν, και όπου η καθεμία εχει τις δικές της ξεχωριστές σχεδιαστικές αρχές. Αυτές είναι εκείνες της Chefchaouen, της Fes,της Meknes,της Tétouan, του Rabat, του Sale και του Azemmour. Fez Ο σχεδιασμός Παρόλο που κάθε ντόπιο στιλ έχει το δικό του ‘’λεξικό’’ σχεδίων και μοτίβων με τα δικά του
fez
Morocco lies in the extreme northwest of the African continent. It has a coastline along the Atlantic Ocean and the Mediterranean Sea. The region that is now Morocco has been inhabited since ancient times, and over the centuries many different ethnic and cultural groups have settled in the area, the largest groups being the Arabs who occupied the urban centres, and the Berbers who live throughout the country.
In general, Moroccan embroidery can consequently be divided into two main types, namely, the urban embroidery from cities such as Azemmour, Chefchaouen, Essaouira, Fes, Meknes, Rabat, Salé and Tetouan, and the embroidery of the Berber population.
Rabat
Many of the urban embroideries stopped being made in the late nineteenth and early twentieth centuries. Since then, one style of urban embroidery, namely that from Fes, can be found in most parts of the country. Some people (both inside and outside of the country) regard this style as typically ‘Moroccan’, while others see subtle variations in style of designs and colour combinations of Fes work as being characteristic for particular groups or regions.
Στο Μαρόκο, το κέντημα θεωρείται ως μια αστική οικοτεχνία που συνήθως γίνεται από τους κατοίκους της πόλης σε αντίθεση με τα υφαντά στον αργαλειό που είναι μια οικοτεχνία των αγροτικών περιοχών της Χώρας . Την συναντάμε κυρίως στο βόρειο τμήμα του Μαρόκ όπου η επιρροή από άλλους πολιτισμούς έχει μακρά και μεγάλη ιστορία . Το μαροκινό κέντημα έχει επτά αναγνωρισμένα στυλ που πήραν τα ονόματα τους από τις πόλεις όπου εξελίχθηκαν, και όπου η καθεμία εχει τις δικές της ξεχωριστές σχεδιαστικές αρχές. Αυτές είναι εκείνες της Chefchaouen, της Fes,της Meknes,της Tétouan, του Rabat, του Sale και του Azemmour.
Fez
Ο σχεδιασμός
Παρόλο που κάθε ντόπιο στιλ έχει το δικό του ‘’λεξικό’’ σχεδίων και μοτίβων με τα δικά του ξεχωριστά χρώματα, βελονιές και τεχνικές, κανείς μπορεί να βρει ότι υπάρχουν ομοιότητες. Πολλά σχέδια που αναφέρονται ως τέτοια μοιάζουν με στυλιζαρισμένα ζώα και φυτά, αλλά στην πραγματικότητα πιστεύεται ότι το μαροκινό κέντημα δεν προσπαθεί να αντιγράψει τη φύση και ότι τα σχέδια είναι απλώς αφηρημένα μοτίβα και γεωμετρικά σχέδια όπως σταυροί, αστέρια, διχτυωτά μοτίβα και σεβρόν .
Τα κεντήματα της Chefchaouen
Αυτή η μικρή πόλη είναι γνωστή για τα γαλαζοπράσινα κτίρια της που σήμερα είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς και από τα αγαπημένα‘’locations’’ των απανταχού φωτογράφων. Εδώ από τον 15ο αιώνα φιλοξενείται η φυλή των Akhmes όπως επίσης έγινε ο τόπος των Εβραίων και Μουσουλμάνων εξόριστων που κατάφεραν να σωθούν από την Ισπανική Reconquista , φέρνοντας μαζί τους τις καλλιτεχνικές τους δεξιότητες και την εκλεπτυσμένη κουλτούρα τους με αποτέλεσμα την άνθηση βιομηχανιών μεταξιού και λινού. Τα κεντήματα της Chefchaouen εξακολουθούν να έχουν μια ισχυρή επιρροή από την Ανδαλουσία.
Οι βελονιές Bouclé & πλεξούδας που γίνεται πάνω σε χοντρό ύφασμα φυσικού η λευκού χρώματος με χοντρό μεταξωτό νήμα επιτρέπει στις βελονιές να παραμένουν αρκετά χαλαρές , δημιουργώντας μια ανάγλυφη βελούδινη υφή . Η απροσδιόριστη διακόσμηση επιτρέπει στο κέντημα να είναι εξαιρετικά συμπαγές , τονίζει επίσης τα γεωμετρικά του στοιχεία δίνοντάς μια σχεδόν αρχιτεκτονική εμφάνιση.
Τα κεντήματα της Chefshaouen γίνονται συνήθως πάνω σε μεγάλα κομμάτια υφάσματος που ονομάζονται arid ή ριχτάρια τοίχου . Αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για κρεμαστές διακοσμήσεις τοίχων , για να καλύψουν το στήθος σε ένα νυφικό ή για να διακοσμήσουν κρεβάτια και στρώματα. Ο σχεδιασμός σε μια arid τύπου σύνθεση αποτελείται από τρεις κάθετες λωρίδες – δύο μεγάλα ορθογώνια στα άκρα που περιέχουν γεωμετρικά και στυλιζαρισμένα μοτίβα που θυμίζουν φυτά . Τα ενδιάμεσα μικρότερα μοτίβα οδηγούν σε ένα μεγάλο κεντρικό αστέρι με έξι ή οκτώ γωνίες .
en
Τα κεντήματα της Φες
Τα κεντήματα της Fes έγιναν γνωστά στο Μαρόκο από τους Γάλλους στην προσπάθεια τους να αναβιώσουν τις τοπικές τέχνες και χειροτεχνίες κατά τη διάρκεια του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Το πρόγραμμα κατάρτισης κεντήματος εφαρμόστηκε στα σχολεία, δίνοντας την δυνατότητα στα κορίτσια να ανέβουν επίπεδο γνώσης και συγχρόνως να σώσει την τέχνη του κεντήματος από την εξαφάνιση παρέχοντας εμπορικές ευκαιρίες . Κατά ένα ειρωνικό τρόπο, αυτή η απόπειρα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα καθώς κατέστρεψε διάφορες τοπικές τεχνικές κεντήματος που δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στις τεχνικές μαζικής παραγωγής. Σήμερα, πολλοί πιστεύουν λανθασμένα ότι το κεντήματα της Φεζ είναι μια τυπική μαροκινή τεχνική με ιστορία εκατοντάδων χρόνων .
Στα κεντήματα της Fes χρησιμοποιείται μια διπλή βελονιά που δημιουργεί ένα μοναδικό σχέδιο διπλής όψης, όπου το κέντημα φαίνεται το ίδιο και στις δύο πλευρές του υφάσματος. Δεν υπάρχει διακριτό εμπρός και πίσω μέρος, κάτι που το καθιστά ιδανικό για τραπεζομάντιλα όπως και πετσέτες .
Αυτή η τεχνική διπλής όψης απαιτεί από την κεντήστρα να σχεδιάσει την ακολουθία των βελονιών εκ των προτέρων για να αποφευχθούν περιττές βελονιές ή πισωγυρίσματα . Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να παρακολουθείς τη δουλειά αυτών των γυναικών , καθώς είναι εξοικειωμένες με αυτή την χειροτεχνία χωρίς ουσιαστικά να σχεδιάζουν το μοτίβο στο ύφασμα – ξέρουν ενστικτωδώς πού να τοποθετήσουν τη βελόνα για ένα τέλειο σχέδιο.
Οι κλωστές στα κεντήματα της Fes είναι το σκούρο μπλε ,το πράσινο ,το κόκκινο ,πάνω σε λευκό βαμβακερό ή λινό ύφασμα. Τα πιο γεμάτα σχέδια χρησιμοποιούνται για πολυτελή μαξιλάρια και λευκά είδη γάμου, ενώ τα απλούστερα, πιο αραιά και ελαφρύτερα μοτίβα χρησιμοποιούνται για τραπεζομάντιλα.
Fez
Τα κεντήματα της Μέκνες
Ονομάστηκε έτσι από τη φυλή των Meknassi Berber που εγκαταστάθηκε σε αυτήν την περιοχή τον 10ο αιώνα, η Meknes έγινε δημοφιλής όταν οι Ανδαλουσιανοί μετανάστες εγκαταστάθηκαν εκεί κατά τον 14ο αιώνα επηρεάζοντας έντονα την τοπική βιοτεχνία.
Το κέντημα της Meknes είναι παρόμοιο με το κέντημα της Fes και του Sale και είναι ένας όμορφος συνδυασμός αυτών των δύο στυλ καθώς και της τοπικής επιρροής των Βέρβερων. Αυτό το στυλ, επίσης είναι γνωστό και ως Terz Maknassi . Χρησιμοποιεί μια μεγάλη ποικιλία χρωμάτων, όπως κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο, καφέ, μαύρο και μερικές φορές μπλε, σε ένα απαλό κρεμ χρώμα λεπτού υφάσματος .Για να κεντηθεί αυτό το πολύ φίνο ύφασμα και να μετρηθούν σωστά τα νήματα και οι βελονιές πρέπει αυτές που το κάνουν να εμπιστεύονται τα μάτια τους και την αίσθηση της ισορροπίας τους για να διατηρήσουν τα σχέδια ευθυγραμμισμένα.
Το κέντημα της Meknes είναι δουλευμένο με χοντρή μεταξωτή κλωστή εξασφαλίζοντας έτσι μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, παρόλο που τα μοτίβα είναι λιγότερο ευθυγραμμισμένα και επαναλαμβανόμενα από τα αντίστοιχα Fes ή Sale. Το περίγραμμα των μοτίβων και του σχεδίου επιτρέπει στα χρώματα να ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο. Η ευθεία βελονιά, η βελονιά ανοιχτής αλυσίδας και η διαγώνια βελονιά χρησιμοποιούνται συνήθως για μοτίβα και η ενισχυμένη βελονιά χρησιμοποιείται για το γέμισμα των μεγάλων επιφανειών . Μερικές φορές μεταξωτές φούντες τοποθετούνται στις άκρες και στις γωνίες.
Meknes
Τα κεντήματα της Τετουάν
Τα κεντήματα της Τετουάν Το μαροκινό λιμάνι κατά μήκος της Μεσογείου ,η Tetouan, βρίσκεται ακριβώς νότια των Στενών του Γιβραλτάρ. Τα κεντήματα της Τετουάν είναι γνωστά για τα στυλιζαρισμένα λουλούδια και τα γεωμετρικά σχέδια που είναι δουλευμένα με μεταξωτές κλωστές και συχνά σε έντονα κίτρινα, χρυσά ή κόκκινα χρώματα πάνω σε λεπτά βαμμένα λινά. Τα μοτίβα σχεδιάζονται και κεντιούνται πάνω στο ύφασμα με το χέρι με σατέν κλωστή και οι βελονιές που χρησιμοποιούν είναι οι filling stitch, brickstitch, darning stitch , running stitch, satin stitch , και ορισμένες φορές χρησιμοποιούν το couching stitch.
Τα μεγαλύτερα μοτίβα απεικονίζονται σε έντονα χρώματα με τα δευτερεύοντα, μικρότερα μοτίβα σε πιο απαλές αποχρώσεις. Κάθε μπλοκ μοτίβου περιγράφεται χρησιμοποιώντας το running stitch ή backstitch σε μαύρο ή πράσινο χρώμα.
Αυτό το στυλ κεντήματος χρησιμοποιείται για μικρά έπιπλα , καλύμματα καθρέπτη ή την tenchifa(κουρτίνες). Χρησιμοποιούνται για να στολίσουν τον καθρέφτη στην κρεβατοκάμαρα του γάμου κατά τη διάρκεια του μήνα του μέλιτος. Μερικά είδη ρούχων όπως το tikka (σάρπα), την ζώνη γυναικείου παντελονιού και για το kettafiya, ένα μικρό ορθογώνιο κομμάτι ύφασμα που χρησιμοποιείται από την νύφη για να καλύψει τους ώμους της η τα μαλλιά της.
Tetouan
Τα κεντήματα του Ραμπάτ
Η πρωτεύουσα του Μαρόκου έχοντας μια ταραχώδη ιστορία και μια συνεχιζόμενη σχέση με την Ανδαλουσία και τη Μουσουλμανική Ισπανία, ήταν ένα χωνευτήρι του βερβερικού –αραβικού – μαυριτανικού πολιτισμού. Πιστεύεται ότι αυτά που είναι τώρα γνωστά ως κεντήματα του Ραμπάτ εισήχθησαν από τους μαυριτανούς εξόριστους που εγκαταστάθηκαν στην συνοικία της Ανδαλουσίας. Δείχνει πολλές ομοιότητες με τα κεντήματα της Tetouan που έχουν επίσης μεγάλη επιρροή από την Ανδαλουσία.
Τα παλαιότερα κεντήματα του Ραμπάτ χρονολογούνται στα τέλη του 17ου αιώνα και ήταν κεντημένα σε βαμβακερό ύφασμα, μερικές φορές σε καρό , ριγέ ή δαμασκηνή ύφανση . Τα σχέδια δουλευμένα ελεύθερα πάνω στο βασικό ύφασμα και μετά κεντημένα με νήματα που παράγονται τοπικά όπως μπλε, χρυσά και κόκκινα χρώματα. Οι βελονιές που χρησιμοποιούσαν ήταν η πισωβελονιά ,η αλυσίδα, η chevron, η darning και η σατέν.
Χρησιμοποιούσαν την ισπανική τεχνική του τεντώματος του υφάσματος πάνω από ένα γεμισμένο μαξιλάρι που τοποθετούσαν στα γόνατα τους αντί του ξύλινου πλαισίου που χρησιμοποιούσαν οι ισπανοί . Τα δημοφιλή μοτίβα που ήταν κεντημένα έμοιαζαν με στυλιζαρισμένες φιγούρες με στρογγυλές κεφαλές και γεμάτες φούστες, τετράγωνα, σταυρούς, οβάλ και διακοσμητικές μπούκλες και ελικοειδή σχέδια .
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, έγινε δημοφιλές ένα νέο στυλ που χαρακτηρίζεται από πυκνά, πολύχρωμα σχέδια σε έντονα αντίθετα χρώματα. Κεντιόταν σε πιο αραχνοΰφαντο ύφασμα από βαμβάκι ή λινό. Οι βελονιές του κεντήματος που χρησιμοποιούσαν ήταν η πισωβελονιά ,οι feather stitch, running stitch και satin stitch . Αυτό το στυλ κεντήματος ήταν πιο κατάλληλο για μεγάλα κομμάτια υφάσματος, όπως οι περίφημες κουρτίνες του Rabat.
Rabat
Τα κεντήματα του Sale
Το Sale, που ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα, είναι η δίδυμη πόλη του Ραμπάτ, που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του ποταμού Bou Regreg. Κάποτε, καθ ‘όλη τη διάρκεια της ιστορίας της είχε εμπορικούς δεσμούς με χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Αγγλία και οι Κάτω Χώρες και τα κεντήματα που παράγει έχουν τρία στυλ.
Το κέντημα Old Sale, που χρονολογείται από τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, είναι φτιαγμένο σε λινό ή βαμβακερό ύφασμα από βελονιά bouclé, δίνοντάς του μια δακτυλιοειδή , βελούδινη εμφάνιση,. Τα καλύμματα μαξιλαριών ήταν δημοφιλή, κεντημένα είτε σε μονόχρωμη γεωμετρική σχεδίαση με σκούρο κόκκινο ή μπλε, είτε πολύχρωμα στυλιζαρισμένα μοτίβα δέντρων που απεικονίζονται σε έντονο μπλε, κόκκινο, κίτρινο και πράσινο.
Οι κεντημένες κουρτίνες του Sale , αποτελούνται από τρεις κάθετες λωρίδες κεντημένες χωριστά χρησιμοποιώντας σκούρο μπλε ή βαθύ κόκκινο νήμα από μετάξι και στη συνέχεια ραμμένες μαζί. Το κέντημα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του κάτω μέρους της κουρτίνας με κάθετες διακοσμήσεις σαν μιναρέδες στο πλάι και στις ραφές.
Μια τεχνική κεντήματος του 19ου αιώνα στο Sale δουλευμένη σε λωρίδες που είχαν γεωμετρικά σχέδια όπως ρόμβοι , κυματιστά μοτίβα και τρίγωνα, κεντημένα με βελονιά καρό σε λινό ή βαμβάκι, χρησιμοποιώντας κόκκινο, κρεμ, κίτρινο, μπλε, μοβ ή μαύρο νήμα.
Ένα στιλ γνωστό σήμερα και ως κέντημα New Sale εμφανίζεται από τα τέλη του 18ου αιώνα και συχνά χρησιμοποιείται για μαξιλάρια. Δουλευμένο με βελονάκι με λεπτομέρειες πισωβελονιάς , σταυροβελονιάς και γαζί . Στα περισσότερα σχέδια χρησιμοποιούσαν περισσότερα από ένα χρώματα , συνήθως σκούρα, όπως μαύρο, σκούρο μπλε ή βαθύ κόκκινο. Τα σχέδια περιλαμβάνουν γεωμετρικά σχήματα , σειρά από φιγούρες και γεωμετρικά σχήματα όπως ρόμβους , εξάγωνα, τετράγωνα και αστέρια, καθώς και συνθέσεις φύλλων και λουλουδιών τοποθετημένα διαγώνια μέσα σε ένα τετράγωνο.
Sale
Τα κεντήματα του Azemmour
Γνωστή ως μια αυθεντική πόλη του Μαγκρέμπ, το Azemmour βρίσκεται στις ακτές του Μαροκινού Ατλαντικού και έχει μια ισχυρή πορτογαλική επιρροή , που χρονολογείται από τα τέλη του 15ου αιώνα, όταν οι πορτογάλοι έμποροι άρχισαν να χρησιμοποιούν την πόλη ως εμπορικό σταθμό.
Τα κεντήματα του Azemmour έχουν σαφώς μια διαφορετική εμφάνιση από τα άλλα μαροκινά στιλ, καθώς κεντιούνται αποκλειστικά σε λωρίδες βαμμένου λινού υφάσματος, πλάτους 10-40 cm και μήκους περίπου δύο μέτρων. Αυτές οι κεντημένες λωρίδες χρησιμοποιούνται ως ριχτάρια τοίχου , κουρτίνες και διακοσμητικές μπάντες γύρω από τα στρώματα. Δουλευμένα με σκούρα κόκκινα και μπλε νήματα .Οι βελονιές που χρησιμοποιούνται είναι η braid stitch για το γέμισμα και η cross-stitch για απομόνωση των λεπτομερειών ενώ το μαύρο Couching-stitch για τα περιγράμματα.
Το κέντημα Azemmour είναι μοναδικό με την έννοια ότι απεικονίζει ζωντανά πράγματα όπως πουλιά, δέντρα και ανθρώπινες μορφές. Κάθε λωρίδα κεντήματος αποτελείται από μια φαρδιά κεντρική φάσα που περιέχει τα μοτίβα αριστερά και δεξιά της κεντρικής φάσας δύο πιο απλές διακοσμημένες φάσες
Η Ταγγέρη είναι μια πόλη που στην ιστορία της κρύβονται περίεργες προσωπικότητες και περιστατικά . Πιθανότατα να γνωρίζετε ότι για το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ήταν ένα δημοφιλές στέκι για τους βαρόνους του πετρελαίου και τους μεγιστάνες της ναυτιλίας, τους τραπεζίτες και τους κατάσκοπους , τους κλέφτες και τους καλλιτέχνες.Μπορεί επίσης να γνωρίζετε ότι το ροκ συγκρότημα Def Leppard έκανε κάποτε μια συναυλία στη περίφημη ‘’Σπηλιά του Ηρακλή’’, κάνοντας τρεις συναυλίες σε τρεις ηπείρους σε μια μέρα δημιουργώντας ένα παγκόσμιο ρεκόρ Guinness (έπαιξαν επίσης στο Λονδίνο και στη συνέχεια στο Βανκούβερ στις 23 Οκτωβρίου 1995).Γνωρίζετε ακόμη , ότι ήταν στην Ταγγέρη όπου ο William Burroughs έγραψε ένα από τα πιο διάσημα μυθιστορήματα του , αυτό του Naked Lunch;Γνωρίζατε επίσης ότι η πρώτη αμερικανική ιδιοκτησία εκτός της ηπείρου των ΗΠΑ ήταν εδώ στην Ταγγέρη, το American Legation of Tangier.Ή μήπως δεν γνωρίζετε ότι ολόκληρη η πόλη της Ταγγέρης ήταν κάποτε μέρος της προίκας που δόθηκε στο γάμο της Πορτογαλίδας πριγκίπισσας, Αικατερίνης της Μπραγκάζα με τον Βρετανό βασιλιά, Κάρολο Β '.Όλα αυτά βεβαίως από μόνα τους είναι περίεργα και ενδιαφέροντα, αλλά ίσως να μην υπάρχει πιο περίεργη ιστορία από εκείνη του ελληνοαμερικανού Ίων Περδικάρη που o Tύπος της εποχής τον περιέγραφε ως ένα"πλεϊµπόι" και που η απαγωγή του , το 1904, παραλίγο να προκαλέσει πολεμική σύρραξη ανάμεσα στις Η.Π.Α. και το Μαρόκο. Γιος του Αμερικανού Πρέσβη στην Ελλάδα Γρηγόρη Περδικάρη με καταγωγή από την Βέροια, που μετανάστευσε στις Η.Π.Α. το 1826 μέσω Σμύρνης. Ο Ίων γεννήθηκε στην Αθήνα το 1840. Ωστόσο, μεγάλωσε στο New Jersey των Ηνωμένων Πολιτειών . Ο πατέρας του αρκετά επιτυχημένος , πλούτισε από την εκμετάλλευση της εταιρείας γκαζιού του Τρέντον και παντρεύτηκε την μητέρα του Ίων ,κόρη πλούσιας οικογένειας από την Νότια Καρολίνα αποκτώντας έτσι την αμερικανική υπηκοότητα . Ο Περδικάρης παρακολούθησε μαθήματα στο Χάρβαρντ, αν και
Η Ταγγέρη είναι μια πόλη που στην ιστορία της κρύβονται περίεργες προσωπικότητες και περιστατικά . Πιθανότατα να γνωρίζετε ότι για το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ήταν ένα δημοφιλές στέκι για τους βαρόνους του πετρελαίου και τους μεγιστάνες της ναυτιλίας, τους τραπεζίτες και τους κατάσκοπους , τους κλέφτες και τους καλλιτέχνες.
Μπορεί επίσης να γνωρίζετε ότι το ροκ συγκρότημα Def Leppard έκανε κάποτε μια συναυλία στη περίφημη ‘’Σπηλιά του Ηρακλή’’, κάνοντας τρεις συναυλίες σε τρεις ηπείρους σε μια μέρα δημιουργώντας ένα παγκόσμιο ρεκόρ Guinness (έπαιξαν επίσης στο Λονδίνο και στη συνέχεια στο Βανκούβερ στις 23 Οκτωβρίου 1995). Γνωρίζετε ακόμη , ότι ήταν στην Ταγγέρη όπου ο William Burroughs έγραψε ένα από τα πιο διάσημα μυθιστορήματα του , αυτό του Naked Lunch; Γνωρίζατε επίσης ότι η πρώτη αμερικανική ιδιοκτησία εκτός της ηπείρου των ΗΠΑ ήταν εδώ στην Ταγγέρη, το American Legation of Tangier. Ή μήπως δεν γνωρίζετε ότι ολόκληρη η πόλη της Ταγγέρης ήταν κάποτε μέρος της προίκας που δόθηκε στο γάμο της Πορτογαλίδας πριγκίπισσας, Αικατερίνης της Μπραγκάζα με τον Βρετανό βασιλιά, Κάρολο Β ‘.
Όλα αυτά βεβαίως από μόνα τους είναι περίεργα και ενδιαφέροντα, αλλά ίσως να μην υπάρχει πιο περίεργη ιστορία από εκείνη του ελληνοαμερικανού Ίων Περδικάρη που o Tύπος της εποχής τον περιέγραφε ως ένα”πλεϊµπόι” και που η απαγωγή του , το 1904, παραλίγο να προκαλέσει πολεμική σύρραξη ανάμεσα στις Η.Π.Α. και το Μαρόκο.
Γιος του Αμερικανού Πρέσβη στην Ελλάδα Γρηγόρη Περδικάρη με καταγωγή από την Βέροια, που μετανάστευσε στις Η.Π.Α. το 1826 μέσω Σμύρνης. Ο Ίων γεννήθηκε στην Αθήνα το 1840. Ωστόσο, μεγάλωσε στο New Jersey των Ηνωμένων Πολιτειών . Ο πατέρας του αρκετά επιτυχημένος , πλούτισε από την εκμετάλλευση της εταιρείας γκαζιού του Τρέντον και παντρεύτηκε την μητέρα του Ίων ,κόρη πλούσιας οικογένειας από την Νότια Καρολίνα αποκτώντας έτσι την αμερικανική υπηκοότητα . Ο Περδικάρης παρακολούθησε μαθήματα στο Χάρβαρντ, αν και λόγω της τάσης που είχε για περιπέτεια , εγκατέλειψε τις σπουδές του μετά το δεύτερο έτος για να τις συνεχίσει στην Ευρώπη. Το 1862, εξαιτίας του Αμερικανικού Εμφύλιου, ο Ίων Περδικάρης ταξίδεψε στην Ελλάδα για να αποποιηθεί την αμερικανική υπηκοότητα και να αποκτήσει την ελληνική, ώστε να αποφύγει τη δήμευση της οικογενειακής περιουσίας στη Νότια Καρολίνα από τις Συνομόσπονδες Πολιτείες της Αμερικής. Μέχρι τα 31 του ζούσε στο Λονδίνο κάνοντας σπουδές πάνω στην ηλεκτρική ενέργεια , εκείνη την περίοδο θα δημιουργήσει σχέση με μια παντρεμένη γυναίκα, την Έλεν Βάρλεϊ, που ιστορία τους έγινε το σκάνδαλο εκείνης της εποχής .
Το 1873 οι δύο τους ,μαζί με τους δυο γιους και τις δυο της κόρες από τον πρώτο γάμο της Έλεν , αφήνουν το Λονδίνο για να εγκατασταθούν στην Ταγγέρη και αφού εκείνη πήρε διαζύγιο . Το 1887 ο Ιών αγόρασε 70 στρέμματα δασικής έκτασης στο δάσος Rmilate του Big Mountain της δυτικής Ταγγέρης. Ήταν εδώ όπου ο Περδικάρης έχτισε ένα σπίτι γνωστό ως η «Βίλα των αηδονιών».
Η γύρω από την βίλα δασική περιοχή γεμάτη εξωτικά ζώα και πουλιά ήταν αφιερωμένη στην Έλεν, η οποία ήταν συνεχώς άρρωστη με φυματίωση. Ο καθαρός αέρας και τα διαφορετικά μονοπάτια για περιπάτους που ο Περδικάρης έφτιαξε γύρω από την βίλα για χάρη της γυναίκας του είναι οι λόγοι για τους οποίους σήμερα οι κάτοικοι της Ταγγέρης αλλά και οι ξένοι επισκέπτονται αυτό το σημείο. Εκείνος δε , γοητευμένος από τον πολιτισμό του Μαρόκου, έγραψε αρκετά βιβλία για το Μαρόκο και έγινε ο ανεπίσημος αρχηγός της κοινότητας των αλλοδαπών της Ταγγέρης. Αλλά, αν και η καρδιά του ήταν στην Ταγγέρη, οι επιχειρήσεις και ο περιπετειώδης χαρακτήρας του τον έκαναν να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο . Ένα από τα χόμπι του ήταν να φέρνει μαζί του πίσω στην Ταγγέρη άγρια ζώα και φυτά από της διαφορετικές περιοχές των ταξιδιών του.
Η ίδρυση του πάρκου Περδικάρη στην Ταγγέρη
Σήμερα, η «Βίλα των αηδονιών» είναι πιο γνωστή ως ΄΄Πάρκο Περδικάρη’’ το πάρκο αυτό 70 στρεμμάτων συνολικά , που κάποτε ήταν ο χώρος αναψυχής για τον Περδικάρη , διαθέτει εκατοντάδες δένδρα ευκαλύπτων που εκείνος έφερε από την Αυστραλία το 1919, όπως και εξωτικούς φοίνικες καρύδας από την Καλιφόρνια και τα Κανάρια Νησιά . Εδώ, θα βρείτε επίσης dragon trees , μιμόζες , πεύκα, βελανιδιές του Μίρμπεκ, ιτιές και ασημένιες λεύκες. Υπάρχουν επίσης πολλά λουλούδια σε όλο το πάρκο, όπως ταΗλιάνθεμα (Rock Rose) , διαφορετικά ειδή πικραλίδων , ερυθρόδρανα , μολόχες και μεσογειακόo ψυλοβότανο . Αυτή η απίστευτα διαφορετική χλωρίδα εμπλουτίζεται από τις ετήσιες επισκέψεις αποδημητικών πτηνών που ταξιδεύουν από την Ευρώπη στην Αφρική. Τα Black Kite (Τσιφτης ένα είδος γερακιού ), το Common Kestrel(Βραχοκιρκίνεζο) και το Griffon Vulture ( ένα είδος γύπα) είναι μερικά από τα πολλά πουλιά που κυριολεκτικά συρρέουν στο πάρκο.
Για τη διαφορετική χλωρίδα του, έχει χαρακτηριστεί ως επίσημο σαιντ βιολογικού και οικολογικού ενδιαφέροντος, προσφέροντάς του έτσι το χαρακτηρισμό της προστατευόμενης περιβαλλοντικής περιοχής στο Μαρόκο. Αν και πολλοί ντόπιοι δεν γνωρίζουν την ιστορία του Περδικάρη, η συμβολή του στην κατασκευή ενός από τα πιο όμορφα και με σημαντική ποικιλομορφία πάρκα σε όλο το Μαρόκο είναι αυτό που όλοι τελικά εκτιμούν … ειδικά τα πικνίκ του Σαββατοκύριακου στο πάρκο , είναι μια παράδοση των κατοίκων της Ταγγέρης.
Εάν η ιστορία του Περδικάρη τελείωνε με την δημιουργία του Πάρκου Περδικάρη, αυτό θα ήταν μια υπέροχη ιστορία για ένα βιβλίο τσέπης χωρίς κάτι το περίεργα ενδιαφέρον. Είναι όμως η απαγωγή του Ίωνα Περδικάρη η πιο παράξενη στροφή της ιστορίας αυτού του ανθρώπου.
Στις 18 Μαΐου 1904, ο Περδικάρης και ο θετός γιος του , Κρόμγουελ Βάρλεϊ, απήχθησαν από τον Μουλάι Αχμέτ Ραϊσούλι, έναν φοβερό μαροκινό ληστή με το παρατσούκλι «Ο τελευταίος των πειρατών του Sale ». Ο Raisuli ήταν ένα συνεχές αγκάθι στα πλευρά των μαροκινών αρχών αφού οι οπαδοί του τον θαύμαζαν και τον θεωρούσαν ως τοπικό ήρωα σε πολλές περιοχές της πατρίδας του. Η απαγωγή του Πέρδικαρη ήταν μία από τις τρεις πιο διάσημες διεθνώς απαγωγές σε μια δεκαετία εγκληματικών πράξεων – οι άλλες δύο ήταν του Walter Harris, ανταποκριτή των The Times και του Sir Harry “Caid” MacLean, αξιωματικού του βρετανικού στρατού.
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πώς έγινε η απαγωγή μια από αυτές είναι ότι ο Raisuli εισέβαλε στην ιδιοκτησία Περδικαρη με 9 έως 150 άτομα. Ο Raisuli και οι άντρες του έκοψαν γρήγορα τις τηλεφωνικές γραμμές, απομόνωσαν τη μικρή δύναμη ασφαλείας του Περδικάρη, κλείδωσαν μέσα στο σπίτι την γυναίκα του Έλεν και έφυγαν με τον Περδικάρη και τον γιο του. Όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια της νύχτας, και καλπάζοντας με τα άλογα τους έφυγαν προς τις βουνοκορφές των Ριφ από όπου και ήταν η καταγωγή του Raisuli. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ο Περδικάρης έπεσε και έσπασε το πόδι του.
Η Έλεν εν τω μεταξύ ειδοποίησε τις τοπικές αρχές που με τη σειρά τους, ήρθαν σε επαφή με τις ΗΠΑ που γρήγορα ενεπλάκησαν στην υπόθεση.
Κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας του ο Περδικάρης γνώρισε τον Raisuli και για αρκετούς μήνες μετά την απελευθέρωσή του,και ενώ ο Περδικάρης ζούσε στην Ταγγέρη, ο Raisuli λέγεται ότι τον επισκέπτονταν κατά καιρούς στην ιδιοκτησία του. Σήμερα πιστεύεται ότι ίσως ο Περδικάρης υπέφερε από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, αφού απαλούς τους κύκλους πιστεύεται ότι τον αντιμετώπιζε καλά και απολάμβανε τις συνομιλίες του με τον Raisuli.
Ο Raisuli, από την πλευρά του ωστόσο , κατά τη διάρκεια της απαγωγής αύξησε τις απαιτήσεις του έως ότου τα λύτρα έφτασαν τα 70.000 $ (περίπου 2 εκατομμύρια δολάρια στο σημερινό νόμισμα).
Το 1975 ο αμερικανός σκηνοθέτης John Milius μεταφερει στην οθονη την περιπέτεια της απαγωγης του ‘Ιωνα Περδικάρη με την ταινια ”The Wind and the Lion” με τους Sean Connery, Candice Bergen, Brian Keith.
Ion Perdicaris’ father, Gregory Perdicaris, was a Greek who had emigrated to the United States from Athens, marrying into a wealthy family in South Carolina and becoming a US citizen. He later returned to Greece as US consul. In 1846 the family moved to Trenton, New Jersey, where Gregory Perdicaris became wealthy as one of the organizers of the Trenton Gas Company. His son Ion lived the life of a diettante until the American Civil War. By 1862, the family’s property in South Carolina was in danger of confiscation by the government of the Confederate States of America. Ion Perdicaris travelled to Greece, intending to renounce his United States citizenship and acquire Greek nationality to forestall any confiscation.
Ion Perdicaris later moved to Tangier, where he built a house known as the Place of Nightingalesand filled it with exotic animals. In 1871, Perdicaris met Ellen Varley, wife of the eminent telegraph engineer C.F. Varley in Malvern, England. Varley was away on a cable-laying expedition and Ellen abandoned him for Perdicaris. The Varleys divorced in 1873 and Ellen settled in Tangier with Perdicaris and her two sons and two daughters. Fascinated by Moroccan culture, Perdicaris wrote several books (few of them published to a wide audience) on Morocco, and became the unofficial head of Tangier’s foreign community. He maintained business interests in England and the United States and frequently visited New York.
Perdicaris incident
On 18 May 1904, Perdicaris and Ellen’s son Cromwell were kidnapped from their home by Mulai Ahmed er Raisuli’s bandits. Several of Perdicaris’s servants were injured by Raisuli’s men, and Ellen was left behind alone. Shortly after leaving Tangier, Perdicaris broke his leg in a horse fall. Raisuli demanded of Sultan Abdelaziz of Morocco, $70,000 ransom, safe conduct, and control of two of Morocco’s wealthiest districts.Despite the circumstances, Perdicaris came to admire and befriend Raisuli, who pledged to protect his prisoner from any harm. Perdicaris later said: “I go so far as to say that I do not regret having been his prisoner for some time… He is not a bandit, not a murderer, but a patriot forced into acts of brigandage to save his native soil and his people from the yoke of tyranny.”US president Theodore Roosevelt was angered by the kidnapping, and felt obliged to react. His Secretary of State, John Hay, described the demands as “preposterous”. At the urging of Hay and the Consul-General of Tangier, Samuel R. Gummere, Roosevelt dispatched seven warships under the command of Admiral French Ensor Chadwick, and several Marine companies, commanded by Major John Twiggs Myers, though with little idea of what US forces could achieve on such hostile foreign soil. They were not to be used without express orders from Washington; the only plan for using them was to seize the custom-houses of Morocco, which supplied much of its revenue, if the Moroccan government did not fulfill the demands of the United States, which were to make the concessions necessary to persuade Raisuli to release Perdicaris, and to attack Raisuli if Perdicaris were killed anyway. The only Marines actually to land on shore were a small detachment of a dozen men, carrying only side-arms, who arrived to protect the Consulate and Mrs. Perdicaris.Roosevelt’s resolve weakened when he was advised on 1 June that Perdicaris was not a US citizen, that in fact he had forfeited his American passport for a Greek one forty years earlier; but Roosevelt reasoned that, since Raisuli thought Perdicaris was an American citizen, it made little difference. Roosevelt tried to get Britain and France to join the US in a combined military action to rescue Perdicaris, but the two countries refused and France actually reinforced its garrison in anticipation of an American assault. Instead, the two powers were covertly recruited to put pressure on the Sultan to accept Raisuli’s demands, which he agreed to do on 21 June. Hay saw the need to maintain face so he issued a statement to the Republican National Convention:This government wants Perdicaris alive or Raisuli dead.According to all witnesses, the Convention, which had been lukewarm towards Roosevelt up until then, went wild at this remark. One Kansas delegate exclaimed, “Roosevelt and Hay know what they’re doing. Our people like courage. We’ll stand for anything those men do.” This famous catchphrase quickly caught on, and helped Roosevelt secure his election.Perdicaris and Varley were met personally by Gummere and Chadwick, who had spent much of the time of their capture with Perdicaris’s wife. When Ellen Varley asked for the admiral to provide a doctor for her husband, every medical officer in the American fleet volunteered.The detailed facts of the incident (especially the fact that Perdicaris was not an American) remained secret until 1933, when historian Tyler Dennett mentioned it in his biography of John Hay.
Later life
Perdicaris and his family moved to England shortly after the incident, eventually settling in Tunbridge Wells. He occasionally returned to Trenton where he maintained business interests. Perdicaris Place, off West State Street, is named for him and his father. Ion Perdicaris died in London in 1925.
Popular culture
“Hostages to Momus”, a short fiction story by the American author O. Henry was inspired by the kidnapping of Ion Perdicaris, who in the story is referred to as “Burdick Harris” (“Bur-dick-Harris” is a play on “Per-dic-aris”, as the names rhyme, if pronounced as the author intended), a Greek citizen. The humorous story was written shortly after the incident.In 1924, British author and adventurer Rosita Forbes published The Sultan of the Mountains: The Life Story of the Raisuli, a full-length biography of Raisuli; the book is currently out of print in English, but a Spanish translation has appeared recently. Other books have discussed the incident, including David S. Woolman’s Rebels in the Rif, Michael B. Oren’s Power, Faith and Fantasy: America in the Middle East, 1776 to the Present and Bill Fawcett’s Oval Office Oddities, and a lengthy, in-depth chapter on the kidnapping and President Roosevelt’s reaction is included in Edmund Morris’s second Roosevelt biography, Theodore Rex.The story of Ion Perdicaris’s kidnapping was loosely adapted to film in the 1975 motion picture The Wind and the Lion, with Sean Connery in the role of Raisuli and Brian Keith as Roosevelt. However, to add some spurious glamour to the tale, the 64-year-old bearded hostage was replaced with attractive young “Eden Pedecaris”, played by Candice Bergen. The film incorrectly showed US Marines invading Morocco and battling soldiers of the German Empire (who were not present in Morocco at the time), but it succeeded in presenting the personality of Raisuli and his interaction with his prisoners.
