Trip to Morocco: FiSahara, the world’s most remote film festival.An experience to live!!!!!

Trip to Morocco: FiSahara, the world’s most remote film festival.An experience to live!!!!!
Postponed to October

Towards the Western Saharan border in a dusty, solitary refugee camp of Dakhla every year, is hosted the FiSahara, the world’s most remote film festival.Dakhla is a city in Western Sahara under Moroccan control. It is the capital of the Moroccan administrative region Oued Ed-Dahab-Lagouira.Almost 44 years ago, a few temporary settlements were established for the civilians fleeing Western Sahara, the last African colony, governed by Spain. In 1975, its troops left the region incognito, more concerned about the political transformations back in their homeland than the future of the coastal desert south of Morocco. In the pre-colonial era, the lands of today’s Western Sahara belonged to nomadic Berbers. They didn’t hold too much respect towards national belonging, so there was little certainty about the post-colonial identity of the region. After the retreat of the Spaniards, Moroccan soldiers entered the country in a so-called “Green March”, claiming their rights to the land. Sahrawis, the natives of the region, decided to fight against what they saw as an invasion. Those were the events that pushed thousands of refugees to flee to neighbouring Mauritania and Algeria, where they settled in provisory camps, hoping it was only temporary.It has happened in 1976 and until today they still there.Peruvian film director, Javier Corcuera, decided to help Sahrawis the way he knew best: through cinema. He established an annual Sahara International Film Festival: FiSahara. Every year, the festival grows bigger and more popular, and instead of a statuette for the best film, the winner receives a snow-white camel.The participants of the festival, usaly stay in one of the multiple haimas (large tents), they live with local families, who take care of their feeding and keeping them safe over the festival time.Many Sahrawis speak Spanish, as the territory of Western Sahara used to be a Spanish colony, and even now the Spanish government organizes holidays for Sahrawi kids so they can learn the language and experience life outside the desert.The women of the families sitting down ,painting the hands and feet of the visitors using brick-red henna , while they put on the traditional robes on top of their t-shirts, and dancing to Sahrawi music coming out of an old cassette player. To get to Dakhla’s center, you have to cross the entire village, finding your way through dozens of crooked adobe houses and white haimas. The only points of reference three lonely palm trees, enough to bring to mind comforting thoughts of oases and lush greenery. Dakhla is located in the heart of hamada: a barren, rocky, extremely flat plateau that is considere one of the driest places on Earth, so every plant growing here look like nothing short of a miracle.The austere surroundings stay in contradiction to the excited atmosphere around. The town is teeming with life. Films are shown on a large screen attached to the side of a truck, underneath the stars. In front of it, spectators of all ages try to get comfortable on blankets spread on the ground. To relax after days full of excitement, both visitors and locals flocked to two bars near the main square. Tucked behind the school, there is even a pizzeria.There are a lot of activities such as photography workshops organized for local children, but also early morning before the heat became unbearable, visitors can set off with theire compact cameras explore the camp together with a group of Sahrawi girls that the most of the times became friends almost instantly. Leaving from here, one will often wonder if these exciting few days spend with the Sahrawis will have helped them anyway.!!!!

FiSahara, το πιο απομακρυσμένο φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο.Μια εμπειρία για να ζήσεις !!!!

Προς τα σύνορα της Δυτικής Σαχάρας κάθε χρόνο σε ένα σκονισμένο τοπίο , βρίσκεται ένα απομονωμένο στρατόπεδο προσφύγων της Dakhla, που φιλοξενεί το FiSahara, το πιο απομακρυσμένο φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο. Η Dakhla είναι μια πόλη στη Δυτική Σαχάρα που ελέγχει το Μαρόκο . Είναι η πρωτεύουσα της μαροκινής διοικητικής περιοχής Oued Ed-Dahab-Lagouira. Σχεδόν πριν από 44 χρόνια, δημιουργήθηκαν εδώ μερικοί προσωρινοί οικισμοί για τους κατοίκους που έφυγαν από τη Δυτική Σαχάρα, την τελευταία αφρικανική αποικία της Ισπανίας. Το 1975, , ανησυχώντας πιο πολύ για το τι θα συνέβαινε στην πατρίδα τους με τις πολιτικές εξελίξεις τα ισπανικά στρατεύματά εγκατέλειψαν την περιοχή incognito. Λίγο ενδιέφερε τους Ισπανούς το μέλλον αυτής της παράκτιας περιοχής της ερήμου νότια του Μαρόκου. Πριν την ισπανική αποικιοκρατική περίοδο , τα εδάφη της σημερινής Δυτικής Σαχάρας ανήκαν σε νομάδες των Βέρβερων. Με το να μην υπάρχει κανένας ουσιαστικός σεβασμός στην εθνική ταυτότητα των κάτοικων της περιοχής από τους Ισπανούς έτσι και στην μεταποικιακή περίοδο από το Μαρόκο τίποτα δεν άλλαξε ουσιαστικά . Μετά την αποχώρηση των Ισπανών, οι Μαροκινοί στρατιώτες μπήκαν στη περιοχή την περίοδο γνωστή και ως “Πράσινος Μάρτιος”, και διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους στα εδάφη αυτά. Οι Sahrawis, οι ντόπιοι πληθυσμοί της περιοχής, αποφάσισαν να πολεμήσουν εναντίον των εισβολέων . Αυτά τα γεγονότα ώθησαν χιλιάδες πρόσφυγες να φύγουν στη γειτονική Μαυριτανία και την Αλγερία, όπου εγκαταστάθηκαν σε προσωρινά στρατόπεδα, ελπίζοντας ότι η κατάσταση θα ήταν προσωρινή. Αυτό είχε συμβεί το 1976. Μέχρι και σήμερα 44 χρόνια μετά η κατάσταση συνεχίζει να υφίσταται . Ο σκηνοθέτης του Περού, Javier Corcuera, αποφάσισε να βοηθήσει τους Sahrawis με τον τρόπο που γνώριζε καλύτερα: εκείνο του κινηματογράφου. Δημιούργησε ένα ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Σαχάρα : το FiSahara. Κάθε χρόνο, το φεστιβάλ μεγαλώνει και γίνεται όλο και πιο δημοφιλές, αντί για ένα αγαλματίδιο ως βραβείου για την καλύτερη ταινία, ο νικητής κερδίζει μια κατάλευκη καμήλα. Οι συμμετέχοντες στο φεστιβάλ αυτό, μένουν σε ένα από τα πολλά haima(μεγάλες σκηνές) με ντόπιες οικογένειες οι οποίες φροντίζουν για τη διατροφή και την διαμονή τους , κρατώντας τους ασφαλείς κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Πολλοί Sahrawis μιλούν ισπανικά, καθώς η επικράτεια της Δυτικής Σαχάρας αποτελούσε ισπανική αποικία και ακόμη και τώρα η ισπανική κυβέρνηση οργανώνει διακοπές για τα παιδιά των Sahrawis , ώστε να μπορούν να μάθουν τη γλώσσα και να δουν και να ζήσουν την ζωή έξω από την έρημο. Οι μέρες περνούν ήσυχα με τις γυναίκες να ζωγραφίζουν τα χέρια και τα πόδια των επισκεπτών χρησιμοποιώντας την τούμπα(κόκκινη χέννα) ενώ σύντομα οι επισκέπτες βάζουν πάνω από τα μπλουζάκια τους τα παραδοσιακά καφτάνια και αρχίζουν να χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής των Sahrawis που βγαίνει από κάποια παλιά κασετόφωνα . Για να φτάσει κανείς στο κέντρο της Dakhla , πρέπει να διασχίσει ολόκληρο το χωριό, ανάμεσα από δεκάδες ετοιμόρροπα πλινθόκτιστα σπίτια και άσπρες haimas. Τα μοναδικά τρία φοινικόδεντρα είναι αρκετά για να παρηγορήσουν και να φέρουν στο νου τις οάσεις και την πλούσια βλάστηση άλλων περιοχών του Μαρόκου . Η Dakhla βρίσκεται στην καρδιά του hamada: ένα άγονο, βραχώδες, και εξαιρετικά επίπεδο οροπέδιο που θεωρείται ένα από τα πιο ξηρά μέρη της Γης, ώστε το κάθε φυτό που αναπτύσσεται εδώ να μοιάζει ως τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα. Το αυστηρό αυτό περιβάλλον έρχεται σε αντίθεση με την ενθουσιώδη ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω. Η πόλη είναι γεμάτη ζωή. Οι ταινίες προβάλλονται κάτω από τα αστέρια σε μια μεγάλη οθόνη που είναι τοποθετημένη στην πλαϊνή πλευρά ενός φορτηγού. Μπροστά του θεατές όλων των ηλικιών προσπαθούν βολευτούν στις κουβέρτες που είναι απλωμένες στο έδαφος .Τόσο οι επισκέπτες όσο και οι ντόπιοι όταν θέλουν να χαλαρώσουν μετά από μια μέρα δραστηριότητας και ενθουσιασμού , συρρέουν σε δύο από τα μπαρ κοντά στην κεντρική πλατεία. Κρυμμένη πίσω από το σχολείο, υπάρχει και μια πιτσαρία. Οι δραστηριότητες είναι πολλές: όπως εργαστήρια φωτογραφίας που διοργανώνονται για τα παιδιά των ντόπιων , αλλά και άλλες που αρχίζουν νωρίς το πρωί πριν η ζέστη γίνει αφόρητη, όπου οι επισκέπτες μπορούν να συμμετάσχουν με τις φωτογραφικές τους μηχανές παρέα με μια ομάδα κοριτσιών Sahrawis για να εξερευνήσουν τον καταυλισμό έχοντας σαν αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να δημιουργηθούν και όμορφες φιλίες . Φεύγοντας από εδώ συχνά θα αναρωτηθεί κανείς αν αυτές οι συναρπαστικές λίγες ημέρες θα έχουν βοηθήσει τους Sahrawis…

About Author

client-photo-1
admin